Ոսկին թանկարժեք մետաղ է։ Շատերն այն գնում են դրա արժեքը պահպանելու և գնահատելու նպատակով։ Բայց անհանգստացնողն այն է, որ որոշ մարդկանց ոսկու ձուլակտորները կամ հուշադրամները ժանգոտված են գտնում:
Մաքուր ոսկին չի ժանգոտվի
Մետաղների մեծ մասը փոխազդում է թթվածնի հետ՝ առաջացնելով մետաղական օքսիդներ, որոնք մենք անվանում ենք ժանգ։ Բայց որպես թանկարժեք մետաղ՝ ոսկին չի ժանգոտում։ Ինչո՞ւ։ Սա հետաքրքիր հարց է։ Մենք պետք է լուծենք առեղծվածը ոսկու տարրական հատկություններից:
Քիմիայում օքսիդացման ռեակցիան քիմիական գործընթաց է, որի ժամանակ նյութը կորցնում է էլեկտրոնները և դառնում դրական իոններ։ Բնության մեջ թթվածնի բարձր պարունակության պատճառով հեշտ է այլ տարրերից էլեկտրոններ ստանալ՝ օքսիդներ ձևավորելու համար։ Հետևաբար, մենք այս գործընթացը անվանում ենք օքսիդացման ռեակցիա: Էլեկտրոններ ստանալու թթվածնի կարողությունը որոշակի է, սակայն յուրաքանչյուր տարրի էլեկտրոններ կորցնելու հնարավորությունը տարբեր է, ինչը կախված է տարրի ամենահեռավոր էլեկտրոնների իոնացման էներգիայից։
Ոսկու ատոմային կառուցվածքը
Ոսկին ունի ուժեղ օքսիդացման դիմադրություն: Որպես անցումային մետաղ, նրա առաջին իոնացման էներգիան հասնում է 890,1 կջ/մոլի, որը զիջում է միայն սնդիկին (1007,1 կջ/մոլ) աջ կողմում: Սա նշանակում է, որ թթվածնի համար չափազանց դժվար է ոսկուց էլեկտրոն բռնել։ Ոսկին ոչ միայն ունի իոնացման ավելի մեծ էներգիա, քան մյուս մետաղները, այլև ունի բարձր ատոմացման էնթալպիա՝ իր 6S ուղեծրի չզույգված էլեկտրոնների պատճառով: Ոսկու ատոմացման էնթալպիան կազմում է 368 կջ/մոլ (սնդիկը ընդամենը 64 կջ/մոլ է), ինչը նշանակում է, որ ոսկին ավելի ուժեղ մետաղի կապող ուժ ունի, և ոսկու ատոմները ուժեղ ձգվում են միմյանց, մինչդեռ սնդիկի ատոմները ուժեղ չեն ձգում միմյանց, ուստի ավելի հեշտ է հորատվել այլ ատոմների կողմից:
Հրապարակման ժամանակը` 01-01-2022
